We waren gewaarschuwd door de reisorganisatie: insmeren, lange broek en lange mouwen. Het hielp allemaal niet.
Vrijdag werden we opgehaald met een busje door gids Errol, iemand met veel kennis van flora en fauna, zo zou blijken.
In het busje zaten de zusters Dewi en Shanty, beide 40+, Surinaamse roots en wonend in Nederland. Verder een jonge dame van rond de 25. Zij bleek al 3 jaar onderwijzeres te zijn in Paramaribo, maar zou in september weer terug gaan naar Nederland.
Met z'n zessen werden we naar een voormalige plantage Reijnsdorp gebracht die aan een zijtak van de Commewijne rivier lag. Daar was een nazaat van de oorspronkelijke eigenaar een logement begonnen. Marsha en echtgenoot zijn enthousiaste ondernemers. De gebouwen zijn in oorspronkelijke stijl gemaakt, maar nu met modern sanitair. Zittend op de veranda waan je je in koloniale dagen. Alleen de bediening moet je erbij fantaseren.
Na een lunch van pindasoep gingen we weer in de korjaal een kanaal op, dat de Warappakreek met de zee verbond. Aan het kanaal liggen nu verlaten suikerplantages. We keken er naar de roestige overblijfsels van riet verwerkingsapparatuur, bespied door vele doodskop aapjes en belaagd door nog meer muggen. Hemd met lange mouwen hielp niet, ze prikten er gewoon doorheen. Natuurlijk hadden we alleen blote delen ingesmeerd. De muggen wisten feilloos onbeschermde lichaamsdelen te vinden.
De volgende dag gingen we terug via de nog enige werkende koffieplantage. Het is eerder een hobby project van de eigenaar dan een commercieel interessante investering. Er worden dan ook citrusvruchten verbouwd om uit de kosten te komen.
Tijdens een miezer regen bekeken we de twee soorten koffie planten in de schaduw van de "mama boom". Die zijn speciaal aangeplant om schaduw te bieden voor de koffiestruiken.
Het diner werd bij Spice Quest genoten. Inderdaad, genieten. Dit is één van de betere restaurants, dat een "fusion" van Aziatische en Surinaamse smaken op het bord brengt.
Vrijdag werden we opgehaald met een busje door gids Errol, iemand met veel kennis van flora en fauna, zo zou blijken.
In het busje zaten de zusters Dewi en Shanty, beide 40+, Surinaamse roots en wonend in Nederland. Verder een jonge dame van rond de 25. Zij bleek al 3 jaar onderwijzeres te zijn in Paramaribo, maar zou in september weer terug gaan naar Nederland.
Met z'n zessen werden we naar een voormalige plantage Reijnsdorp gebracht die aan een zijtak van de Commewijne rivier lag. Daar was een nazaat van de oorspronkelijke eigenaar een logement begonnen. Marsha en echtgenoot zijn enthousiaste ondernemers. De gebouwen zijn in oorspronkelijke stijl gemaakt, maar nu met modern sanitair. Zittend op de veranda waan je je in koloniale dagen. Alleen de bediening moet je erbij fantaseren.
Na een lunch van pindasoep gingen we weer in de korjaal een kanaal op, dat de Warappakreek met de zee verbond. Aan het kanaal liggen nu verlaten suikerplantages. We keken er naar de roestige overblijfsels van riet verwerkingsapparatuur, bespied door vele doodskop aapjes en belaagd door nog meer muggen. Hemd met lange mouwen hielp niet, ze prikten er gewoon doorheen. Natuurlijk hadden we alleen blote delen ingesmeerd. De muggen wisten feilloos onbeschermde lichaamsdelen te vinden.
De volgende dag gingen we terug via de nog enige werkende koffieplantage. Het is eerder een hobby project van de eigenaar dan een commercieel interessante investering. Er worden dan ook citrusvruchten verbouwd om uit de kosten te komen.
Tijdens een miezer regen bekeken we de twee soorten koffie planten in de schaduw van de "mama boom". Die zijn speciaal aangeplant om schaduw te bieden voor de koffiestruiken.
Het diner werd bij Spice Quest genoten. Inderdaad, genieten. Dit is één van de betere restaurants, dat een "fusion" van Aziatische en Surinaamse smaken op het bord brengt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten