Anaula, maandag-vrijdag

Anaula is de naam van een vruchtdragende boom. Als een rijpe vrucht op de grond valt, wordt dat door dieren herkend. Die spoeden zich dan naar de boom.
De eigenaar van Anaula resort koos die naam, in de hoop dat toeristen zich naar zijn resort zouden spoeden.
Op de maandag dat wij aankwamen, waren dat er 14. Het resort bestaat uit een 20-tal bungalows, een lounge, een restaurant en een klein zwembad.
De bus bracht ons naar Atjoni, de laatste plaats die aan de Suriname rivier over de weg te bereiken is. Aan de oever was het een drukte van belang bij het inladen van diverse korjalen. Hele raamkozijnen werden in de smalle boten geladen.
Daar wachtte op ons gids Reinier, een Saramaccaan, afstammeling van (waarschijnlijk) Ghanese slaven. De korjaal bracht ons in een uur naar Anaula, waar we rond 3 uur aankwamen. De bungalows werden verdeeld, waarna er een lunch van roti met kip klaar stond.
In de middag konden we afkoelen in de Ferulassie stroomversnelling. Het verdwenen ijzer, waar Ferulassi op slaat, heeft betrekking op een transport van ijzerwaren, wat verdween, nadat de korjaal op de rotsen was gelopen.
Savonds eerst in de boot op zoek naar kaaimannen. Die werd uiteindelijk wel gevonden, maar veel spannender was dat de bootsman in het donker de weg wist, zonder op de veel aanwezige rotsen te lopen.
Daarna een lichte maaltijd met rijst, aardappelgratin, kip en zuurkool!!!
De bar schonk daarbij een aangename Chileense sauvignon blanc. Gids Reinier is een manusje van alles. Hij bedient de bar, zet het eten op tafel voor de zelfbediening en ruimt de borden op.
Kokkin Linnie wil dan wel zelf vertellen wat we te eten krijgen. Linnie is een goedlachse jonge dame, zo rond als een tonnetje. Samen met nog een meisje horen we het grootste plezier vanuit de keuken.
Die avond geprobeerd een spelletje canasta te spelen, maar de spaarlampen geven te weinig licht.
Dinsdag een tochtje naar het Saramacca dorp, Nieuw Aurora. Daar werd de gezondheidspost verbouwd tot een echt ziekenhuis. Een Nederlandse arts heeft daar 40 jaar gewerkt. Gids Reinier woont ook in dit dorp en moest bij de verpleegkundige bloeddruk laten meten en een recept ophalen.
Het dorp bevat 3000 inwoners, maar de meeste mannen werken in Paramaribo.
Een landingsbaan is naast het dorp met de hand aangelegd.
Het dorp bestaat ten dele uit houten hutjes. Als de bewoner voldoende geld verdiend heeft kan hij een stenen huis bouwen.
Bij toeval zagen we de voorbereiding van een maaltijd voor een begrafenis. Rijst werd in houten vijzels gestampt om de vliesjes te verwijderen. Dit is vergelijkbaar met het dorsen van graan. Dat het stampen best moeilijk is werd duidelijk toen Erwin en Erik het probeerden.
Foto's maken was in principe niet ongevraagd toegestaan, maar een donatie aan de gemeente verwijderde alle barrières.
De gemeente bestaat uit traditionelen en christelijken.  De laatsten behoren tot de Evangelische Broeder Gemeente. De traditionelen zijn in de minderheid.
Woensdag ochtend maakten wij een wandeling rond het eiland. Reinier vertelde over de geneeskrachtige werking van een aantal planten, waaronder één die als Viagra zou werken.  Het bos biedt ook veel materiaal dat als touw en dakbedekking kan dienen en voor het bouwen van een korjaal.
Na het avondeten kwam er een groep muzikanten en danseressen ons vermaken met zang en dans onder begeleiding van een opzwepend slagwerk van allerlei soorten trommels en ander slagwerk.

Woensdag vertrokken 8 van de 14 gasten,  die werden vervangen door 16 nieuwe, zodat we nu met 22 waren. Dat is nog steeds een aantal waarbij je elkaar niet voor de voeten loopt. In juni waren er 50 en dan is de capaciteit van het zwembad veel te klein. De meeste gasten blijven maar 3 dagen, waarvan 2 reisdagen. Het programma van excursies bleek helaas niet goed ingericht op langer verblijf, zoals wij die 5 dagen bleven. Een optionele excursie naar het Marron museum bleek niet mogelijk. Nu is relaxen, zwemmen en spelletjes doen geen straf, maar we hadden er iets meer van verwacht.
Gids Reinier werd vervangen door zijn neef Bernhard. Met 44 jaar en 10 kinderen heeft hij een productief leven geleid. Zou die Viagra plant dan toch werken? Bernhard vertelde wel, als een excuus dat hij de kinderen bij drie vrouwen had.

De aapjes, die we elke ochtend banaan konden voeren,  waren er donderdag ochtend niet. Kennelijk vonden ze in het bos voldoende te eten, of waren ze bij een ander resort te gast.
Dieren zijn er niet zo veel op het Anaula eiland. Kleine vogels, een enkele kolibrie, de aapjes en twee papagaaien. Muggen zijn er gelukkig weinig. Het is hier natuurlijk tamelijk druk met mensen, de rivier waar we op uitkijken vanaf ons huisje, wordt druk bevaren.  Soms met luide muziek. Dan is er weinig ruimte voor dieren.
De Marrons of boscreolen hebben volgens de Nederlandse gids in Paramaribo een reputatie van lui, onbetrouwbaar en crimineel. Van de Saramaccaanse gids krijg je een beeld van een achtergestelde bevolkingsgroep, die ten tijde van een hindoestaanse regering bij toewijzing van land achter het net visten.

Donderdag ochtend was voor ons luieren bij het zwembad, terwijl de andere gasten naar Aurora gingen.
De middag was het erg warm. Alleen het zwembad bracht wat verkoeling. Bernhard probeerde piranhas te vangen, maar ving alleen kleine visjes.
Om 4 uur gingen we met een kleine groep naar een ander resort, waar bij een stroomversnelling gezwommen kon worden. Ook daar geen piranha, wat wel goed was voor de zwemmers.
Na het eten weer de muzikanten, die nog enthousiaster hun dansen vertoonden. De trillende heupen begonnen op een paringsritueel te lijken.
Op de laatste dag op Anaula herhaalde het programma zich met de rondwandeling over het eiland.
De terugtocht naar Paramaribo ging iets sneller, door een kortere stop in Brownsweg.